Τι σημαίνει “εξημερώνω”

«Αχ, θα κλάψω» είπε η αλεπού.

«Το λάθος είναι όλο δικό σου» είπε ο μικρός πρίγκιπας. «Εγώ ποτέ δεν ήθελα να σου κάνω κακό, όμως εσύ επέμενες να σε εξημερώσω…»

«Ναι έτσι είναι».

«Τώρα όμως πρόκειται να κλάψεις!» Είπε ο μικρός πρίγκιπας.

«Ναι έτσι είναι» επανέλαβε η αλεπού.

«Τότε η εξημέρωση δεν σου έκανε κανένα καλό!»

«Μου έκανε» είπε η αλεπού. «Μου χάρισε το χρώμα του σιταριού»..

Εδώ νομίζω χρειάζεται ένα μικρό πισωγύρισμα στην αρχή του κεφαλαίου, όπου η αλεπού εξηγεί στον μικρό πρίγκιπα τι σημαίνει «εξημερώνω»…

«Είναι κάτι που κανείς δεν θυμάται. Σημαίνει να δημιουργείς δεσμούς…

Βλέπεις εκείνα τα χωράφια με τα σιτηρά εκεί πέρα;; Εγώ δεν τρώω ψωμί. Το σιτάρι μου είναι άχρηστο. Τα σπαρμένα χωράφια με τα σιτηρά δεν μου λένε τίποτα. Και αυτό είναι λυπηρό. Όμως εσύ έχεις μαλλιά στο χρώμα του χρυσαφιού. Σκέψου πόσο όμορφα θα είναι όταν θα με έχεις εξημερώσει! Το σιτάρι που έχει και αυτό χρυσαφένιο χρώμα, θα μου θυμίζει εσένα. Και θα αγαπώ να ακούω τον αέρα όταν περνά ανάμεσα στα στάχυα…»

Ο μικρός πρίγκιπας είναι από τα πρώτα βιβλία που είχα γνωρίσει παιδί. Βέβαια τότε απλά θυμάμαι τη μαμά μου να μου το διαβάζει, δεν νομίζω ότι καταλάβαινα ή ότι θα μπορούσα σαν παιδάκι να καταλάβω όλα τα κρυμμένα βαθιά μηνύματα του.

Τώρα μεγάλη πια, έχοντας μόλις παρακολουθήσει τον μικρό πρίγκιπα στο θέατρο, ~μια παράσταση μαγική παρεπιπτόντως, με τη ματιά της μοναδικής Καρμεν Ρουγγερη~ βρέθηκα να ξεφυλλίζω ξανά το βιβλίο…

Παιδική σκηνή Κάρμεν Ρουγγέρη, Ίδρυμα Μ.Κακογιάννης

Είναι απίστευτο πώς ένα φαινομενικά απλό “παιδικό” διήγημα κρύβει μέσα του τόση μαγεία και τόσα ουσιώδη μηνύματα, δοσμένα μέσα από φανταστικές ιστορίες, κρυμμένα ίσως από τα αθώα παιδικά μυαλουδάκια, ξεκάθαρα όμως στους πιο υποψιασμένους και «διαβασμένους» από τα βιβλία και τις εμπειρίες της ζωής ενήλικες.

Έτσι λοιπόν, μπορεί πολλές φορές πλέον να βλέπουμε ένα απλό καπέλο εκεί που θα έπρεπε να βλέπουμε έναν τεράστιο ελέφαντα στην κοιλιά ενός βόα,

μπορούμε όμως να φέρουμε στο μυαλό μας τα δικά μας «αντίο», και να δακρύσουμε μαζί με την αλεπού την ώρα του αποχωρισμού από τον μικρό πρίγκιπα.

Μπορούμε να καταλάβουμε γιατί αξίζει να «εξημερωθείς» και να αγαπήσεις ακόμα και αν ξέρεις ότι στο τέλος θα πληγωθείς.

Μπορούμε να καταλάβουμε ότι η ζωή δεν είναι “άσπρο” ή “μαύρο”, αλλά χιλιάδες αποχρώσεις του γκρι, δεν είναι “έχω” ή “δεν έχω”, αλλά “ονειρεύομαι”, “προσπαθώ” και κυρίως “απολαμβάνω στιγμές στο τώρα”.

Αξίζει να δώσεις, αξίζει να δοθείς, αξίζει να τολμήσεις να εξημερώσεις και να εξημερωθείς.

«Κάθε μέρα θα κάθεσαι όλο και πιο κοντά μου…»

Ναι, η ζωή για τον καθένα μας είναι ένα ταξίδι ~ένα ταξίδι με τραίνο μου αρέσει να τη φαντάζομαι~. Κατά βάση μοναχικό ταξίδι. Ανεβοκατεβαίνουμε σε σταθμούς και γνωρίζουμε άλλους ταξιδιώτες. Με κάποιους δεν θα χαιρετηθούμε καν, με κάποιους θα συνομιλήσουμε, με κάποιους θα συνταξιδέψουμε για λίγο, με άλλους για περισσότερο.

Πόσους από αυτούς όμως θα γνωρίσουμε πραγματικά;; Πόσοι θα μας γνωρίσουν πραγματικά;; Πόσοι θα γίνουν ξεχωριστοί για εμάς, και όχι ίδιοι με εκατομμύρια άλλους ταξιδιώτες;; Για πόσους θα γίνουμε εμείς ξεχωριστοί, σαν το τριαντάφυλλο του μικρού πρίγκιπα;; Σαν την αλεπού;;