Ελπίδα για ένα καλύτερο χθες… Περίεργη ακούγεται η φράση, έχει μια αντίφαση μέσα της.. Κι όμως πόσες φορές ελπίζουμε σε ένα καλύτερο χθες… Όταν ευχόμαστε να είχαν γίνει κάποια πράγματα διαφορετικά, να είχαμε κάνει άλλες επιλογές, να μας είχαν φερθεί καλύτερα, να είχαμε φερθεί εμείς καλύτερα… Όταν μετανιώνουμε, νιώθουμε ενοχές, βασανίζουμε τον εαυτό μας με... Continue Reading →

Για να γνωρίσουμε τον εαυτό μας, για να βρουμε τι εμείς θελουμε, για να διαμορφώσουμε τη δική μας ζωή, πρέπει να αφήσουμε την πεπατημένη… Να αφήσουμε δηλαδή συνήθειες, σχέδια, ζώνες ασφαλείας, ανθρώπους, και πολλές φορές αυτό το τελευταίο ειδικά δεν θα γίνει χωρίς κάποια σύγκρουση… Εύκολο;; Καθόλου… Γι’αυτό και καθόλου συνηθισμένο… Οι άνθρωποι νιώθουν μια... Continue Reading →

Εύχομαι να ερωτευτείς τη μουσική. Την τέχνη. Τα βιβλία. Τα λουλούδια. Τα χρώματα. Τη μυρωδιά του φρεσκοψημένου ψωμιού νωρίς το πρωί. Ή του βρεγμένου χώματος μετά από μια ξαφνική φθινοπωρινή μπόρα. Την αλλαγή των εποχών. Τα ηλιοβασιλέματα και τις ανατολές. Τη θάλασσα. Τα τζιτζίκια που τραγουδούν ασταμάτητα το καλοκαίρι. Τη θαλπωρή μπροστά στο αναμμένο τζάκι... Continue Reading →

Είναι κάποια αποτυπώματα που αφήνουμε πίσω μας και δεν σβήνονται, όχι σαν αυτά που αφήνουμε στην άμμο… Μιλάω για τα αποτυπώματα που αφήνουμε στις ψυχές των ανθρώπων που συναντάμε… Δεν έχει σημασία πόσο διαρκεί αυτή η συνάντηση… Μπορεί να διαρκεί μόνο όσο κρατάμε την πόρτα για να περάσει κάποιος πίσω μας… Μπορεί να διαρκεί μόνο... Continue Reading →

“Μου αρέσουν αυτοί που ονειρεύονται τα αδύνατα” Μου αρέσει εγώ να ονειρεύομαι τα αδύνατα… ~Άλλωστε μας αρέσει στους άλλους κάτι που έχουμε ήδη μέσα μας… Οτιδήποτε άλλο, δεν μπορεί να μας συγκινήσει…~ Αν σκεφτούμε ότι η ζωή μας είναι μια συνεχής πορεία και όχι στάση, ότι στόχος μας είναι το ταξίδι και όχι ο προορισμός,... Continue Reading →

«Πέτα, λέει ψιθυριστά το σφύριγμα του ανέμου. Ο ένας μετά τον άλλον, οι γλάροι περνούν σαν θαμπές σαΐτες. Πέτα!!! Τι σημαίνουν αυτές οι δυο αγαπημένες συλλαβές, και γιατί με συγκινούν τόσο πολύ;; Όσο πιο προσεκτικά το ακούω, τόσο περισσότερο πιστεύω ότι το πρότυπο των περιπετειών του Ιωνάθαν αποτελεί το προσχέδιο κάθε “πετυχημένης” ζωής. Ο δρόμος... Continue Reading →

Έχει σημασία το αποτέλεσμα ακριβώς όπως το ήθελες;; Έχει σημασία όταν μπορείς να κοιτάξεις γύρω σου και να δεις πέρα από αυτά που βλέπεις;; Όταν μπορείς πλέον να δεις πέρα από την όποια απογοήτευση σου, όλα αυτά για τα οποία μπορείς να είσαι περήφανος;; Όταν έχεις καταφέρει να τολμήσεις και μπορείς να νιώσεις περήφανος για... Continue Reading →

« “Ίσως να ξανασυναντηθούμε σε αυτό το τρένο επιστρέφοντας…” “Αυτό δεν πρέπει να το σκεφτόμαστε τώρα… Το χθες και το αύριο δεν υπάρχουν. Παλιές αναμνήσεις, μελλοντικές επιθυμίες… Το μόνο που κάνουν είναι να προκαλούν ανησυχία… Ο δρόμος προς την αταραξία βρίσκεται στην παρατήρηση του παρόντος και στην ικανότητα να του επιτρέπουμε να κυλάει ανενόχλητο μαζί... Continue Reading →

Και τι συμβολίζει ο Μάιος αν όχι την Αναγέννηση, την Άνθηση, την Ομορφιά, το ξεκίνημα από την αρχή, την Ελπίδα… Κάθε λουλούδι που ανθίζει ενσαρκώνει το παράδειγμα της φύσης, τους ατέλειωτους κύκλους τέλους και αρχής, που τους συναντάμε κι εμείς σε κάθε πτυχή της ζωής μας, της ύπαρξης μας ολόκληρης… Καλό μήνα λοιπόν, με δυναμικά... Continue Reading →

«Να δεις τον κόσμο ολόκληρο σε έναν κόκκο άμμου… Τον παράδεισο σε ένα αγριολούλουδο… Να αιχμαλωτίσεις το άπειρο στην παλάμη του χεριού σου… Και την αιωνιότητα σε μια ώρα…» William Blake Δεν χρειάζεται τίποτα φοβερό για να το καταφέρεις αυτό… Χρειάζεται μόνο να είσαι εκεί που είσαι αυτή τη στιγμή, ακριβώς εκεί όμως… Να μπορείς... Continue Reading →