«Όταν γελάς, κινδυνεύεις να περάσεις για χαζός». Και τι μ’αυτό;; Οι χαζοί διασκεδάζουν πολύ. «Όταν κλαις, κινδυνεύεις να περάσεις για συναισθηματικός». Και βέβαια είμαι συναισθηματικός. Μ’αρέσει. Τα δάκρυα βοηθάνε. «Όταν ανοίγεσαι στον άλλον, κινδυνεύεις να μπλεχτείς». Ποιός λέει ότι το μπλέξιμο είναι κίνδυνος;; Εγώ θέλω να μπλεχτώ. «Όταν εκδηλώνεις τα συναισθήματά σου, κινδυνεύεις να δείξεις... Continue Reading →

Είναι γεγονός ότι τις τελευταίες μέρες νιώθουμε σιγά σιγά το σύννεφο των περιορισμών να διαλύεται, καθώς αποκτάμε ξανά σιγά σιγά τις δραστηριότητες μας πίσω, ή έστω την δυνατότητα να τις ασκήσουμε... Η πανδημία σίγουρα δεν έχει τελειώσει, αλλά η αίσθησή μας πλέον είναι διαφορετική, απ’ότι ήταν τους τελευταίους μήνες... Κι αν θεωρήσουμε ότι η ίδια... Continue Reading →

Μία ακόμα εβδομάδα φτάνει στο τέλος της - και γρήγορα μπορώ να πω. Εδώ και καιρό έχω την αίσθηση ότι ο χρόνος τρέχει... Δεν μπορώ να μην σκεφτώ πόσες φορές ακούω τη φράση «επιτέλους Παρασκευή»... Κάποια στιγμή θα την πω κι εγώ η αλήθεια είναι - επιτέλους αυτό το Σάββατο δεν θα σηκωθώ ακούγοντας το... Continue Reading →

"Οι διχοτομίες: καλό, κακό, σωστό, λάθος – σκέτες ανοησίες-, φυσικό, αφύσικο – δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα, μόνο διαβαθμίσεις και δυνατότητες και δημιουργικότητα.  Έχω στην τάξη μου μία τυφλή κοπέλα που είναι πολύ πιο φυσιολογική από μένα. Βλέπει – σίγουρα καλύτερα. Λέει, «για εμένα είναι φυσιολογικό να είμαι τυφλή, όσο και για εσένα να βλέπεις». Τι... Continue Reading →