Δεν γίνονται όλα για καλό, ούτε γίνονται όλα με κάποιο σκοπό, και σίγουρα όχι με σκοπό τη δική μας «ευτυχία»…
Δεν θα μπορούσα να σκεφτώ πιο εγωιστική ή αφελώς παρηγορητική σκέψη…
Είναι δυνατά όλα τα ενδεχόμενα, τα πάντα γίνονται τυχαία ~ή φαινομενικά τυχαία αφού υπάρχουν κ αλυσίδες γεγονότων που το ένα επηρεάζει το άλλο που ούτε καν τις γνωρίζουμε~ όμορφα, άσχημα, υπέροχα, τραγικά, δίκαια, άδικα και όποια άλλη αντίθεση μπορούμε να σκεφτούμε…
Το πρόβλημα πιστεύω ξεκινάει από τον τρόπο που εμείς βλέπουμε τα πράγματα…
Μεγαλώσαμε ~εγώ σίγουρα μεγάλωσα έτσι~ με την πεποίθηση ότι η ζωή μας θα είναι όμορφη, οφείλει να είναι όμορφη, θα έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, θα προσπαθήσω και μετά θα την απολαύσω.
Έμαθα να αναζητώ την ηρεμία και την ευτυχία, να θεωρώ τυχερούς τους ανθρώπους που απολαμβάνουν μια άνετη ζωή και άτυχους εκείνους που αντιμετωπίζουν δυσκολίες.
Μεγαλώνοντας όμως συνειδητοποιώ ότι δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα…
Στη ζωή μου σχεδόν ποτέ δεν έγιναν τα πράγματα όπως αρχικά σχεδίαζα, έχω βυθιστεί πολλές φορές στην απελπισία γιατί δεν είχα αυτό που ήθελα, αυτό που βλέπω γύρω μου γενικά δεν είναι αυτό που είχα στο μυαλό μου, και πέρασα μεγάλα χρονικά διαστήματα προσπαθώντας να απαντήσω στην βασανιστική αλλά πάντα ρητορική ερώτηση “γιατί” ή “γιατί σε μένα” ή “γιατί γενικά” …
Και κάπου εκεί, συνειδητοποίησα ~όχι εύκολα η αλήθεια είναι~ ότι όλα αλλάζουν όταν εμείς αλλάξουμε τρόπο να τα βλέπουμε…
Η ζωή μας, η πολυπόθητη ευτυχία, δεν είναι ~πιο σωστά δεν θα έπρεπε να είναι~ μόνο οι όμορφες στιγμές, η ηρεμία, ο στόχος που θα πετύχουμε, το Σαββατοκύριακο, οι διακοπές…
Οι δυσκολίες, η απογοήτευση, ο πόνος, δεν είναι απλά εμπόδια στο δρόμο μας. Δεν είναι αδικίες, ούτε συνομωσίες εναντίον μας…
Η ζωή μας είναι όλα αυτά μαζί.
Είναι σαν ένα πολύχρωμο ψηφιδωτό στιγμών, συναισθημάτων, εμπειριών…
Δεν ήρθαμε στη γη για να βρουμε την ευτυχία, ή μάλλον δεν ήρθαμε στη γη για να βρουμε την ηρεμία, ούτε την ευκολία, ούτε για να κάνουμε κάποιου είδος εμπορική συναλλαγή ανταλλάσσοντας προσπάθεια με “ανταμοιβή”…
Ο στόχος είναι να προσπαθήσουμε, να μαζέψουμε εμπειρίες, να βιώσουμε τα πάντα…
Ο στόχος είναι να εξελιχθούμε στην καλύτερη και δυνατότερη εκδοχή του εαυτού μας. Να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε με ο,τι μας δίνεται.
Θα πρέπει να “αφήσουμε” αυτό που πιστεύουμε ότι πρέπει να μας συμβαίνει, και να Ζήσουμε απόλυτα αυτό που όντως συμβαίνει.
Κανένας καλλιτέχνης δεν δημιούργησε όταν ήταν «ευτυχισμένος»…
Καμία δημιουργία δεν προέκυψε σε περίοδο ηρεμίας και «ευτυχίας»…
Οι δυσκολίες είναι που κινητοποιούν το πνεύμα μας, αν φυσικά αποφασίσουμε και προσπαθήσουμε να δούμε την δυνατότητα τους αυτή…
Όχι, δεν γίνονται τόσα άδικα και άσχημα πράγματα για κάποιο μελλοντικό καλό.
Γίνονται τυχαία.
Απλά η ζωή μας ολόκληρη μπορεί να μεταμορφωθεί, αν καταφέρουμε να χρησιμοποιήσουμε κάθε εμπειρία, κάθε δυσκολία, κάθε πόνο, σαν ευκαιρία για εξέλιξη και αλλαγή.
«Τι θα πει ευτυχία;; Να ζεις όλες τις δυστυχίες. Τι θα πει φως;; Να κοιτάς με αθόλωτο μάτι όλα τα σκοτάδια.» Ν.Καζαντζακης, Ασκητική.
Αν δούμε τη ζωή μας έτσι συνολικά, σαν πολύχρωμο ψηφιδωτό, με ευγνωμοσύνη για όλες τις εμπειρίες μας, ακόμα και τον πόνο, ίσως καταφέρουμε να νιώσουμε περισσότερο γεμάτοι…
Ίσως τότε να συνειδητοποιήσουμε ότι η ακριβοθώρητη «ευτυχία» σταμάτησε να τρέχει μακρυά μας, αλλά βολεύτηκε μέσα μας, εκεί που βρισκόταν κρυμμένη από την αρχή…
#Σκέψεις 
Σχολιάστε