Τετάρτη απόγευμα στη θάλασσα, μετά από μια δύσκολη μέρα στη δουλειά…
Εγώ πάνω σε κάτι βράχια κοιτάζω το νερό, αντικειμενικά δεν είναι ούτε ψηλά ούτε βαθιά, παρόλα αυτά δεν αισθάνομαι και πολύ έτοιμη να βουτήξω…
Κ κάπου εκεί ακούγεται μια φωνούλα: «Έλα μαμά πέσε, μην φοβάσαι… Η ζωή είναι για να τη ζούμε…»
Όλη η φιλοσοφία του κόσμου, μου έρχεται κατακούτελα από ένα παιδικό στοματάκι…
Κάτι τέτοια του τα λέω εγώ η αλήθεια είναι. Και όταν τα λέω, δεν ξέρω αν βοηθάνε σε κάτι, αν τα ακούει, αν με προσέχει ή σκέφτεται τα δικά του…
Απ’ότι φαίνεται τα παιδάκια μας όμως ακούνε τα πάντα, καταγράφουν τα πάντα, κ στην κατάλληλη ευκαιρία τα χρησιμοποιούν.
Ναι καρδούλα μου, φοβάμαι λίγο, αλλά θα πέσω… Η ζωή είναι για να τη ζούμε, όχι για να παραδινόμαστε στο φόβο μας…
Και για να το θυμίζουμε ο ένας στον άλλον όποτε το ξεχνάμε…
#Σκέψεις 
Σχολιάστε