«Οι διχοτομίες: καλό, κακό, σωστό, λάθος – σκέτες ανοησίες-, φυσικό, αφύσικο – δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα, μόνο διαβαθμίσεις και δυνατότητες και δημιουργικότητα.
Έχω στην τάξη μου μία τυφλή κοπέλα που είναι πολύ πιο φυσιολογική από μένα. Βλέπει – σίγουρα καλύτερα. Λέει, «για εμένα είναι φυσιολογικό να είμαι τυφλή, όσο και για εσένα να βλέπεις».
Τι είναι φυσιολογικό; Τι είναι σωστό; Τι είναι λάθος;
Ελευθερία σημαίνει να επιλέγεις και να προτιμάς κάποιες λύσεις, φτάνει να δέχεσαι την ευθύνη της ελευθερίας σου. Και όταν δοκιμάσεις τις λύσεις σου και δεν τις βρίσκεις του γούστου σου, μην τα βάζεις με μένα. Βάλ’ τα με τις επιλογές σου και δοκίμασε κάποια άλλη εναλλακτική λύση.
Εσύ αποφασίζεις, παίρνεις τα πινέλα σου, διαλέγεις τα χρώματά σου, ζωγραφίζεις τον παράδεισό σου και μετά ζεις σε αυτόν. Ζωγράφισε την κόλαση, αν το προτιμάς, μα μην κατηγορείς εμένα γι’ αυτό. Μόνο εσύ μπορείς να έχεις την ευθύνη για τη μη βίωση της ζωής σου.
Ξέχνα αυτό που ήταν. Μπες μέσα σ’ αυτό που είναι! Θα το φροντίσει αυτό η στιγμή. Η ζωή δεν είναι μεμονωμένο φαινόμενο, αποτελεί μέρος της ευρύτερης εμπειρίας και συνεχώς επηρεάζει και επηρεάζεται από την κάθε νέα στιγμή.
Δεν σου αρέσει αυτό όπου βρίσκεσαι; Άλλαξέ το! Γίνε κάποιος άλλος.
Κάνε για μία φορά αυτό που θέλεις και μάθε από τις συνέπειες.»
Leo Buscaglia – Να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις.
#Σκέψεις 
Σχολιάστε