Το νόημα μέσα στο χάος

«‘Αυτό που σε καθορίζει ως άνθρωπο είναι τι κάνεις όταν έρχεται η καταιγίδα’ έγραφε ο Αλέξανδρος Δουμάς.

Ο τρόπος που αντιμετωπίζουμε τις δύσκολες καταστάσεις μας επιτρέπει να ανακαλύψουμε τη δύναμη που κρύβεται στον καθέναν από εμάς.

Συχνά παραμένει κοιμισμένη, λανθάνουσα, περιμένοντας ακριβώς τη στιγμή που οι δυνάμεις μας αποτυγχάνουν να σπεύσουν σε βοήθεια μας.

Υπάρχουν χιλιάδες ιστορίες για ανθρώπους σαν εσάς ή σαν εμένα που κατάφεραν να βγουν νικητές όταν όλα έμοιαζαν χαμένα – και, αν ένα κοινό έχουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι, είναι ότι βρήκαν κάποιο νόημα μέσα στο χάος.

Όταν δεν υπάρχει νόημα, είμαστε θύματα της τύχης.

Όταν υπάρχει νόημα, μπορούμε να περάσουμε τις πιο απειλητικές καταιγίδες με την πεποίθηση ότι, αργά ή γρήγορα, με περισσότερο ή λιγότερο πόνο, θα φτάσουμε στο στόχο μας και, κυρίως, ότι αυτός ο στόχος θα είναι ο σωστός: όχι αυτός που μας υπαγορεύουν οι άλλοι ή αυτός που ορίζει η κοινωνία, αλλά ένας στόχος προσωπικός, μοναδικός και ανεπανάληπτος.»

Απόσπασμα από το βιβλίο «οι κερασιές τον Δεκέμβρη», του Ariel Andrés Almada.

Ένα απόσπασμα ειδικά για εκείνες τις στιγμές που σταματούν τον δρόμο μας δυσκολίες, αβεβαιότητα, και φόβος. Εκείνες τις στιγμές του δικού μας χάους, που πρέπει οπωσδήποτε να βρούμε το δικό μας νόημα.