Είναι κι εκείνες οι μέρες που ενώ έχει φως και ζέστη γύρω σου, μοιάζουν να μην μπορούν να φτάσουν μέχρι την ψυχή σου αφήνοντας τη στο σκοτάδι..
Εκείνες οι μέρες που αισθάνεσαι ότι δεν έχεις δύναμη να συνεχίσεις…
Εκείνες οι μέρες που όλα μπροστά σου σου φαίνονται βουνό…
Εκείνες οι μέρες που ψάχνεις περισσότερα «γιατί», περισσότερα «τι μπορώ διαφορετικό να κάνω» κι όμως δεν βρίσκεις απάντηση…
Εκείνες τις μέρες να σε αγαπάς λίγο περισσότερο…
Εκείνες τις μέρες αγκάλιασε την ψυχή σου σαν να είναι ένα φοβισμένο παιδί σε έναν κόσμο άγνωστο κι ας είναι όλα τόσο γνώριμα…
Εκείνες τις μέρες εστίασε την προσοχή σου σε ο,τι όμορφο μπορείς να σκεφτείς. Ας πούμε εκείνο το φυτάκι, που μια μέρα σε εξέπληξε με ένα φυλλαράκι που εμφανίστηκε στο χώμα εκεί που ήσουν σίγουρος ότι είχε ξεραθεί…
Αλήθεια, πόσο καιρό συνέχιζες να ποτίζεις το χώμα χωρίς να ξέρεις αν έχει μείνει κάποια ριζούλα για να φυτρώσει ξανά;;
Κι όμως μια μέρα ένα μικρο φυλλαράκι εμφανίστηκε σαν από θαύμα και με τη φροντίδα σου άρχισε να μεγαλώνει και να γίνεται πιο δυνατό.
Αυτό ακριβώς να κανεις στον εαυτό σου εκείνες τις μέρες λοιπόν. Ακόμα κι αν είσαι σίγουρος ότι δεν έχει κανένα νόημα όλο αυτό.
Άλλωστε μην ξεχνάς εκείνη τη φράση, “τίποτα δεν είναι μόνιμο σε αυτή τη ζωή, ούτε καν τα προβλήματα μας” (~Charlie Chaplin)
Αισιόδοξο;; Απαισιόδοξο;; Μπορεί και τα δυο μαζί. Όπως ακριβώς είναι και η αληθινή, γεμάτη ζωή μας.
Να σε αγαπάς…
Να σε προσέχεις…
Εκείνες τις μέρες να σε αγαπάς και να σε προσέχεις λίγο περισσότερο…
#Σκέψεις 
Σχολιάστε