“Αργά ή γρήγορα πρέπει να παρατήσεις την ελπίδα για ένα καλύτερο χθες…” Ιρβιν Γιάλομ

Ελπίδα για ένα καλύτερο χθες…

Περίεργη ακούγεται η φράση, έχει μια αντίφαση μέσα της..

Κι όμως πόσες φορές ελπίζουμε σε ένα καλύτερο χθες… Όταν ευχόμαστε να είχαν γίνει κάποια πράγματα διαφορετικά, να είχαμε κάνει άλλες επιλογές, να μας είχαν φερθεί καλύτερα, να είχαμε φερθεί εμείς καλύτερα… Όταν μετανιώνουμε, νιώθουμε ενοχές, βασανίζουμε τον εαυτό μας με πιθανές εναλλακτικές και σενάρια φαντασίας…

Αν το χθες, το παρελθόν μας, ήταν καλύτερο, όλα θα ήταν καλύτερα σήμερα, σκεφτόμαστε… Μένουμε κολλημένοι στο παρελθόν, στα υποθετικά σενάρια που τώρα εκ των υστέρων φτιάξαμε, τις τύψεις ή τις ενοχές μας, εγκλωβισμένοι..

Κι αναρωτιέμαι… μήπως έτσι το μόνο που καταφέρνουμε είναι να χάνουμε το τώρα μας;;

Κι αν χάνουμε το τώρα μας, μήπως έτσι χάνουμε και το αύριο;;

Το παρελθόν δεν υπάρχει παρά μόνο στη φαντασία μας.

Η μόνη δύναμη που έχει πάνω μας, είναι η δύναμη που του δίνει το μυαλό μας.

Ο,τι κι αν συνέβη, ή δεν συνέβη σε αυτό, μας έχει οδηγήσει σε αυτό που είμαστε σήμερα.

Αυτό το σήμερα, είναι το μόνο που πραγματικά υπάρχει, και είναι στο χέρι μας να προσπαθήσουμε να το διαμορφώσουμε όπως εμείς θέλουμε.

Ας το κάνουμε να μοιάζει όχι με το χθες που μας πλήγωσε, αλλά με το αύριο που ονειρευόμαστε…