Συνεχίζεις…

Και τελικά συνεχίζεις…

Συνεχίζεις όχι επειδή σταμάτησες να πονάς…

Συνεχίζεις ενώ πονάς…

Συνεχίζεις ενώ έχεις μέσα σου την βεβαιότητα ότι θα πονάς για πάντα…

Θυμάσαι τότε που ήσουν παιδί, πίστευες ότι τα συναισθήματα είναι ξεκάθαρα, χαρά, λύπη…

Τότε πίστευες ότι η ζωή είναι εύκολη, ότι θα καταφέρεις τα πάντα…

Αθωότητα, ελπίδα, όνειρα, βεβαιότητα, είσαι σίγουρος ότι τα είχες δεδομένα κάποτε…

Τώρα ξέρεις ότι υπάρχουν πράγματα, καταστάσεις, που σε ξεπερνούν, που είναι πάνω από εσένα, σημαντικότερα από εσένα, στέκεσαι ανήμπορος μπροστά τους και απλά συνεχίζεις…

Συνεχίζεις γιατί έχεις μια ζωή να τιμήσεις, γιατί μόνο έτσι θα τιμήσεις αυτό που αισθάνθηκες…

Πρέπει να κρατήσεις αγκαλιά την ευγνωμοσύνη για αυτό που είδες ότι υπάρχει, και μόνο που είδες ότι υπάρχει ήταν προνόμιο για ελάχιστους…

Πρέπει να κρατήσεις αγκαλιά την ευγνωμοσύνη για αυτό που αισθάνθηκες, αισθάνθηκες τα πάντα, τώρα ξέρεις πώς είναι…

Πρέπει να κρατήσεις αγκαλιά και τον πόνο σου, είναι δικός σου, δεν είσαι παιδάκι πια να τον φοβάσαι…

Σκέφτεσαι…

Έχεις κρατήσει στα χέρια σου ανθρώπους και πράγματα που δεν σε άγγιξαν ποτέ…

Σε άγγιξε βαθιά, κάτι που δεν κράτησες, άφησε αποτύπωμα ανεξίτηλο στην ψυχή σου, στη μνήμη σου, δεν θα είναι τίποτα ίδιο ποτέ ξανά…

Δεν θα είσαι εσύ ίδιος ποτέ ξανά…

Ξανά… Περίεργη λέξη… Ποτέ ξανά…

Και συνεχίζεις…

Συνεχίζεις και ίσως μέσα σου κρατάς μια ελπίδα, μια σκέψη, κάποια “ποτέ” να γίνουν “κάποτε”…

Ίσως αυτή η σκέψη να σου είναι απαραίτητη για να συνεχίσεις…

Ίσως να είναι και εμπόδιο που βάζει φρένο…

‘Ο,τι και να είναι, επιλέγεις να την κρατήσεις…

Μόνο να συνεχίσεις μπορείς ~όπως μπορείς~ και μόνο έτσι θα δεις τι θα γίνει…

Όλος ο κόσμος δικός σου, και ταυτόχρονα τίποτα στα χέρια σου…

Αντιθέσεις, πολλά έντονα συναισθήματα μαζί…

Έλα, αγκάλιασε τον εαυτό σου…

Μεγάλωσες είπαμε, έτσι είναι, όχι όπως πίστευες παιδί…

Αγκάλιασε τον εαυτό σου και συνέχισε…

Έχεις πλέον κερδίσει αυτό το υπέροχο χαμόγελο της δύναμης, το γλυκό χαμόγελο, τα μάτια που χαμογελούν ενώ την ίδια στιγμή φανερώνουν πόνο…

Αν πετύχεις τη στιγμή, θα δεις να ξεφεύγει ένα δάκρυ…

Και τότε το χαμόγελο γίνεται πιο γλυκό, πιο ώριμο, πιο αληθινό…

Έτσι Συνεχίζεις…

Έτσι Ζεις…