Κάπου έχω διαβάσει τη φράση: «όταν πηγαίνεις μια βόλτα με τον εαυτό σου, δεν επιστρέφεις ποτέ ο ίδιος».
Σκέφτομαι πόση αλήθεια κρύβει μέσα της.
Για μένα μια βόλτα με τον εαυτό μου, είναι πάντα μια ευκαιρία για εσωτερική αναζήτηση, ανασυγκρότηση, ένα ταξίδι που με βοηθάει να με γνωρίσω λίγο καλύτερα, αλλά και να με διαμορφώσω λίγο περισσότερο…
Πρόκειται για ένα ταξίδι το οποίο όσες φορές κι αν το επαναλάβω, δεν είναι ποτέ το ίδιο…
Για κάποιο λόγο το μέρος που θα επισκεφτώ, αν και κάθε φορά αλλάζει, θέλω πάντα να είναι κάπου στη φύση.
Μια ήσυχη παραλία, ακόμα και τον χειμώνα, -ίσως καλύτερα το χειμώνα- ένα δάσος… Οι επιλογές είναι πολλές…
Και πάντα το ταξίδι ξεκινάει με οδήγηση, ακούγοντας μουσική…
Έχει μια μαγεία το να βρεθείς μόνος σου στη φύση, να μην ακούς ομιλίες, να μην μιλάς… Ο στόχος άλλωστε δεν είναι να περάσεις απλά την ώρα σου. Ο στόχος είναι μέσα σε αυτή την ηρεμία, να μπορέσεις να ακούσεις τις σκέψεις σου, να τις παρατηρήσεις, και κατά διαστήματα να μην ακούς ούτε καν αυτές…
Μόνο έτσι μπορείς να ακούσεις τους ήχους της φύσης, τον αέρα, το θρόισμα των φύλλων, το ρυάκι, το κελάιδισμα των πουλιών, να παρατηρήσεις μια μικρή σαύρα που περνάει δίπλα σου, ή τα μυρμηγκάκια που πηγαινοέρχονται κουβαλώντας ψίχουλα… (βλέπω και από τα δύο αυτή τη στιγμή δίπλα μου!!)
Μόνο έτσι μπορείς να νιώσεις κι εσύ ένα κομμάτι αυτής της φύσης…
Μόνο έτσι μπορείς να νιώσεις πόσο μικρός είσαι μπροστά στο σύμπαν, αλλά ταυτόχρονα πόσο μοναδική και σημαντική είναι η ύπαρξη σου και μόνο…
Μόνο έτσι μπορείς να νιώσεις το άγχος και τις έννοιες σου να απομακρύνονται λιγάκι, να μικραίνουν, να χάνουν τη δύναμη τους. Σαν να φαίνεται τώρα πιο καθαρά, ότι δεν ταυτίζονται με εσένα…
Μόνο έτσι μπορείς να νιώσεις κοντά σου όποιον και ο,τι θέλεις εσύ να έχεις κοντά σου, ακόμα κι αν είναι μακρυά…
Είναι η μαγεία της φύσης;;
Είναι η μαγεία της εσωτερικής αναζήτησης;;
Ο,τι κι αν είναι, πραγματικά δεν επιστρέφεις ποτέ ο ίδιος…
#Σκέψεις 
Σχολιάστε