Η συνήθεια έχει μια τεράστια δύναμη.
Μας τραβάει και μας καθηλώνει εκεί ακριβώς που βρισκόμαστε.
Σαν άγκυρα, κρατάει το πλοίο μας στο λιμάνι. Το κρατάει ασφαλές, αλλά δεμένο.
Μπορεί να αφορά τη σχέση μας, τη δουλειά μας, οποιονδήποτε τομέα της καθημερινότητας μας…
Οι συνήθειες μας, φτιάχνουν αυτό που λέμε comfort zone.
Ψάχνοντας να βρω πώς μεταφράζεται: ζώνη άνεσης, ζώνη ασφαλείας, πεπατημένη, ασφαλής ουδέτερη ζώνη…
Όπως και να το μεταφράσω, είναι ακριβώς αυτό, μια περιοχή γύρω μας, με συγκεκριμένη ακτίνα, όπου κινούμαστε με ασφάλεια λόγω της προβλεψιμότητας και της οικειότητας μας. Όλα είναι γνωστά, επαναλαμβανόμενα, χωρίς ρίσκο ή την αγωνία που αυτό συνεπάγεται.
Θα μπορούσαμε να πούμε και ότι εκεί μέσα κινούμαστε στον αυτόματο, ακριβώς όπως οδηγούμε, τόση είναι η δύναμη της συνήθειας, δεν χρειάζεται πολλή σκέψη ή ενέργεια…
Και όλο αυτό μπορεί να είναι καλό. Για την ακρίβεια για μεγάλο χρονικό διάστημα είναι καλό.
Χρειάζεται η ασφάλεια, ο ανεφοδιασμός του πλοίου στο λιμάνι κάποια στιγμή στο ταξίδι του…
Το κακό ξεκινάει όταν παραμένουμε στο λιμάνι γιατί φοβόμαστε να βγούμε από αυτό…
Έρχεται η στιγμή που μια κατάσταση στη ζωή μας έχει κάνει τον κύκλο της και δεν έχει να μας προσφέρει τίποτα πια. Εκτός ίσως από την ίδια την ασφάλεια…
Τότε χρειάζεται να αλλάξουμε κάτι… Χρειάζεται να πάρουμε όχι ένα, αλλά χίλια ρίσκα και να βγούμε από την ασφαλή περιοχή μας.
Χρειάζεται να προχωρήσουμε και να εξελιχθούμε, κρατώντας μόνο την ανάμνηση από την συνήθειά μας, όσο ακόμα είναι όμορφη, πριν γίνει θηλιά και αρχίσει να μας πνίγει…
Να προχωρήσουμε νιώθοντας ευγνωμοσύνη για ο,τι ζήσαμε, αλλά κοιτώντας μόνο μπροστά…
Γιατί εξέλιξη σε σταθερό σημείο και χωρίς ρίσκο δεν γίνεται…
«Όταν μια συνήθεια καταντήσει βολική, να την συντρίβεις» Ν.Καζαντζακης
#Σκέψεις 
Σχολιάστε