Χωρίς «βαρβάρους»…

Είναι γεγονός ότι τις τελευταίες μέρες νιώθουμε σιγά σιγά το σύννεφο των περιορισμών να διαλύεται, καθώς αποκτάμε ξανά σιγά σιγά τις δραστηριότητες μας πίσω, ή έστω την δυνατότητα να τις ασκήσουμε…

Η πανδημία σίγουρα δεν έχει τελειώσει, αλλά η αίσθησή μας πλέον είναι διαφορετική, απ’ότι ήταν τους τελευταίους μήνες…

Κι αν θεωρήσουμε ότι η ίδια η πανδημία είναι θέμα χρόνου (λιγότερου ή περισσότερου, δεν έχει σημασία αυτή τη στιγμή) να μας εγκαταλείψει εντελώς, τι θα γίνει με ένα άλλο πολύ σημαντικό θέμα;;;

Θα κρατήσουμε άραγε το μεγαλύτερο μάθημα που μας δίδαξε αυτή η δύσκολη περίοδος;;;

Μετά τον πρώτο καιρό του ενθουσιασμού, θα συνεχίσουμε να νιώθουμε τυχεροί και μόνο που είμαστε υγιείς, που μπορούμε να πάμε όπου θελουμε, που μπορούμε να συναντήσουμε όποιον και όπου θέλουμε;;; Που μπορούμε να ταξιδέψουμε;;; Να αγκαλιάσουμε τους αγαπημένους μας;;;

Θα συνεχίσουμε να γυμναζόμαστε;;; Θα κάνουμε επιτέλους όλα αυτά που θέλαμε να κάνουμε και δεν μπορούσαμε;;;

Θα νιώσουμε επιτέλους ευτυχισμένοι;;;

Ή θα τα θεωρήσουμε σιγά σιγά όλα αυτά πάλι δεδομένα και θα αρχίσουμε τις αναβολές;;;

Ας κάνουμε αυτή τη συζήτηση ο καθένας μας με τον εαυτό μας, γιατί σιγά σιγά οι δικαιολογίες τελειώνουν…

«…Και τώρα, τι θα γενούμε χωρίς βαρβάρους; Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις…» Κ. Καβάφης – Περιμένοντας τους βαρβάρους